De sociale woonwijk Fort Maillebois, met haar 13 gebouwen die 488 appartementen huisvesten, werd gebouwd in het begin van de jaren ‘70. De woonwijk ligt op wandelafstand van het centrum van Saint-Omer en wordt daarom ook als

strategisch project gezien door de stad en de agglomeratie.

Sinds de bouw in de jaren ‘70 zijn slechts sporadisch, en vooral adhoc, renovaties gebeurd. Dit zowel in de publieke ruimte

als het gebouwde patrimonium. Vandaag heeft de wijk duidelijk nood aan een nieuwe toekomstvisie. Atelier Romain

werd in een eerste fase gevraagd een studie te maken voor de publieke ruimte. In een tweede fase werd ook de architectuur van de gebouwen geanalyseerd.

De studies kaderen in de herziening van het “Plan Local d’Urbanisme Intercommunale (PLUI; Masterplan voor de

intercommunale) en de ambitie om de wijk te transformeren naar een kwalitatieve 21e-eeuwse woonomgeving. Gebaseerd op de analyse werden 3 concrete ambities uitgesproken:

1. Het versterken van de recreatieve zone: de wijk wordt gekenmerkt door een grote sportinfrastructuur die echter ook een verval heeft gekend. De ambitie is deze

sportvelden beter te linken en de publieke ruimte zo te transformeren naar een echte belevingsruimte.

2. Het versterken van het hart van de site: centraal in de wijk ligt het Centre Social Inter Generations (Sociaal centrum). Het Masterplan speelt in op de bestaande aantrekkingskracht van dit centrum door er een stedelijk ontmoetingsplein aan te koppelen. Daarnaast wordt dit hart verder versterkt door 2 wandelassen die de wijk samenbinden.

3. Het knippen van het doorgaand verkeer doorheen de Rue Brueghel: de wijk wordt in het zuiden begrensd door de Avenue Léon Blum. Omdat deze avenue op piekuren vaak verzadigd is wordt de Brueghelstraat, die door het hart van Fort Maillebois loopt, door velen gebruikt als sluipweg. Het knippen van deze doorgang zal de woonkwaliteit van de gehele wijk verbeteren.

De drie ambities zijn eenvoudig maar wel op korte termijn, en met beperkte middelen, implementeerbaar.

In een tweede fase wordt de architectuur van het patrimonium in de wijk geanalyseerd. Gezien de wijk werd gebouwd in het begin van de jaren ‘70 en het beperkte aantal uitgevoerde renovaties, zien we een duidelijk verval van de gebouwen. Grote aandachtspunten zijn de gebouwschil (kleine ramen, weinig thermische isolatie, betonscheuren en betonrot) en de verouderde technieken (verwarming, akoestische isolatie, etc.).

De haalbaarheid van de verschillende gradaties in renovatie, alsook de optie afbraak/nieuwbouw wordt ruimtelijk en financieel onderzocht. Via eenvoudige schema’s worden de mogelijke scenario’s in beeld gebracht. Deze studie zal een leidraad bieden bij het maken van keuzes en het concretiseren van de toekomstvisie voor de wijk Fort Maillebois.